Absurdistisch cabaret met Pieter Verelst

Hoe heb je ontdekt dat je talent hebt voor cabaret?
Pieter: “Het begon allemaal de toneelschool in Utrecht. Ik herinner me dat ik een monoloog schreef die onverwacht grappig bleek te zijn. Ik kreeg goede reacties en het gaf me zo’n geweldig gevoel om mensen te laten lachen. Een toneelschool kan echter slechts beperkte mogelijkheden aanbieden voor optredens. Ik snakte naar meer, dus besloot ik me in te schrijven voor het Groninger Cabaret Festival (GCSF) in Groningen.

Toen gebeurde er iets ongelooflijks: ik won de jury- en persoonlijkheidsprijs! Het voelde als een teken dat ik op het juiste pad zat. Hoewel ik niet echt kan zeggen dat ik op dat moment ontdekte dat ik talent had voor cabaret. Het was eerder een openbaring dat dit de uitlaatklep was waar ik altijd naar had verlangd. Cabaret zat eigenlijk altijd al in mij, en het vond nu zijn weg naar buiten in de vorm van theater. Het was gewoon een kwestie van de juiste gelegenheid en het vertrouwen om mijn komische kant te laten zien. En sindsdien is er geen weg meer terug. Ik ben tot over mijn oren verliefd geworden op het creëren van theater en het publiek te laten schateren van het lachen.”

"Cabaret zat eigenlijk altijd al in mij, en het vond nu zijn weg naar buiten in de vorm van theater."

Waar haal je de inspiratie voor je voorstellingen vandaan?
Pieter: “Ik haal mijn inspiratie uit een uitvergroting van mezelf. Het zijn allemaal gedachten en ideeën die door mijn hoofd gaan, het is de manier waarop ik denk. Soms lig ik in bed en stel ik mezelf gekke vragen, zoals ‘Wat zou gebeuren als ik ‘s ochtends wakker zou worden als een hamburger en het niet zou kunnen laten om mezelf op te eten?’ Of ‘Wat als ik kon terugreizen in de tijd? Waar zou ik dan heen gaan?’. Ik zou heel graag de dinosaurussen willen zien, maar de kans is groot dat als je er een zou tegenkomen op je wandeling, je direct wordt opgegeten. Het zou ook interessant zijn om te zien hoe Da Vinci de Mona Lisa schilderde. Ik zou dan heel voorzichtig moeten zijn en stilletjes, want als hij mij zou zien, zou hij kunnen schrikken en met zijn penseel uitschuiven over het schilderij. Stel je voor dat jij diegene bent die de Mona Lisa zou hebben verprutst.

Dit soort gedachtes openen mijn fantasie en zorgen voor nieuwe inzichten en creativiteit. Voor mij biedt absurdisme veel troost en liefde aan mensen. In een wereld waar alles al zo vaak rationeel en anekdotisch moet zijn, kunnen verrassende wendingen door absurdisme ons echt op een ander spoor zetten. Ik zeg altijd: ‘In een wereld vol prinsesjes, durf soms eens te denken als een worst’.”

Waar kan het publiek jou van kennen?
Pieter: “Eén van de hoogtepunten was mijn overwinning bij Cameretten, het grootste cabaretfestival in Nederland, in 2016. Het was een ongelooflijke ervaring om de juryprijs te winnen, en ik voelde me vereerd om de derde Belg in de geschiedenis te zijn die deze prestigieuze prijs ontving.

Daarnaast kennen mensen mij van mijn avondvullende cabaretprogramma's. Het ontwikkelen van zo'n voorstelling is een zeer persoonlijk proces en vraagt meer dan een jaar aan inzet en creativiteit. Het is echt één van de meest uitdagende dingen die ik ooit heb gedaan, maar ook steeds ontzettend bevredigend.

Naast het theaterwerk ben ik ook op tv te zien, vooral in België. Hier speelde ik de hoofdrol in het tweede seizoen van ‘De Bunker’. Het was een spannend avontuur dat me weer een hele andere kant van het acteren heeft laten ontdekken.

Oh, en als kers op de taart heb ik mijn eigen podcast genaamd ‘Meneer Karton’! Het zijn luisterverhalen voor volwassenen. Het is een heel bijzondere en fantasievolle wereld die ik daar creëer. In de podcast maakt een kartonnen mannetje een spannende afdaling van een berg en komt hij onderweg de meest wonderlijke figuren tegen. Het is echt een avontuur dat je meeneemt naar een andere dimensie. Het beste deel van mijn podcast is dat ik altijd geweldige gastacteurs mag verwelkomen. Het zijn bekende acteurs en cabaretiers, zowel uit Nederland als België.”